De basis van de consumenten economie is dat de consument consumeert. Degenen die deze consumptie mogelijk maken beveiligen hun economische belangen optimaal door consumptie in contracten vast te leggen. Wanneer het de consument economisch minder gaat (hetgeen steeds vaker gebeurd) dan is men de klos. Een greep uit berichten van instanties wanneer een consumptie contract wordt verbroken:
* Mobiele telefoon: Wij brengen u de 7 resterende maanden in rekening.
* Koophuis: Als hoofdelijk aansprakelijke bent u verantwoordelijk voor het negatieve saldo en de restschuld van de verplichte verkoop.
* Huurhuis: U heeft een contract waarin u zich verplicht per maand te betalen. Als u per 3 maanden betaalt volgt uit huis plaatsing omdat u niet aan uw contractverplichtingen voldoet.
* Onterechte terugvordering bijstand: Er volgt geen tussenkomst van de rechter. U kunt bezwaar maken dat door de overheid zelf wordt beoordeeld. De overheid heeft daarna het recht via de deurwaarder rechtstreeks beslag te leggen op uw bezittingen.
* Achterstallige betalingen: U bent incasso en rentekosten verschuldigd als ook eventuele gerechtelijke kosten.
* Verzekering: uw zorgtoeslag betalen wij rechtstreeks aan de zorgverzekeraar en u betaalt verplicht een verhoogde premie van 40%.
* Energierekening: Bij betalingsachterstand schakelen wij meteen gemeentelijke schuldhulpverlening in en maken geen rechtstreekse afspraken.
* Vervuiling: De vervuiler betaalt en dat is de consument via belastingen en eigen gezondheid. Het beleid verplicht tot vervuiling om de maatregelen via belastingen te kunnen bekostiging.
* Solidariteit: De wet van solidariteit bepaalt dat alle Nederlanders evenredig meebetalen aan de zorglasten. Deze worden echter door semioverheid omhoog gedreven waardoor men in 10 jaar 5x zoveel betaalt zonder alternatieve keuzemogelijkheden noch ondernemende vrijheid ervoor.
Basis van menselijk bestaan
De contracten gaan vooral over huisvesting, energie, verzekeringen en communicatie. De belastingen komen daar ook bij. Het gaat om de basiszekerheden van de mens die zo in de macht van geldgedreven contracten terecht zijn gekomen met evenredige manipulaties van de belangenpartijen die zo juridisch gesteund worden. Moreel is het debat niet mogelijk want “regels zijn regels” en “u heeft toch een contract getekend?”.
Zo is een persoon of gezin die in financiële problemen komt te verkeren al snel tussen 20% en 40% duurder uit dan de meer welgestelde burgers. De contracten gaan over de basiselementen van een menswaardig bestaan die ook veelal een grondwettelijke kern hebben. Men kan niet anders dan zich ondergeschikt maken aan de contracten door gebrek aan alternatieven. De grondwet wordt zo ondergeschikt gemaakt aan economische belangen van bedrijven, overheden en semioverheid, terwijl de grondwet oorspronkelijk voor integrale menselijkheid was opgesteld.
Juridisch heeft de consument geen kans want een contract is een bindende overeenkomst. Wetten ook, hoe verwerpelijk ook, omdat zij zogenaamd democratisch tot stand zijn gekomen. Maar dat is niet zo. De burger stemt voor zekerheden maar het bestuur regeert vanuit geldbelang en afhankelijkheid waar men zekerheden aan ontleent die niet meer voor iedereen toegankelijk zijn. De overeenkomsten en verschillen tussen economie en menselijkheid zijn niet eenvoudig te onderscheiden maar het spanningsveld is overduidelijk aanwezig tussen materiële belangen en schade aan menselijkheid.
Maatschappelijk zijn de kansen voor verandering beperkt omdat de geldgedreven belangenlobby, die over de contracten gaat, machtig is in een bestuur dat zich afhankelijk heeft gemaakt van dezelfde geldbelangen via de organisatie van de belastingen en de uitgaven aan gevolgenbestrijding.
Groeiend spanningsveld
Het probleem wordt steeds groter omdat de beide kanten van het spanningsveld zich voeden met de tegenstrijdigheid. Het geldbelang scherpt de contracten en bureaucratie aan terwijl men economisch onder druk staat. Het menselijke belang staat steeds meer op de tocht door de onmenselijkheid van de zuigkracht van de contracten en wetten waardoor steeds meer mensen in de problemen komen. Aan die problemen ontleent het geldsysteem en de bureaucratie weer macht waardoor het ene het andere voedt.
Maatschappelijke onrust en onrecht bouwt zich op. De mens voelt zich machteloos. Het geldsysteem valt om en verweert zich met onmenselijke maatregelen.
Niet constitutioneel
We maken hooguit een veranderkans als we de contracten en wetontwikkeling zelf (als mens) op morele gronden onconstitutioneel zouden verklaren, in strijd met de grondwet. We kunnen ook, daar waar mogelijk, zelfredzaamheid betrachten zodat contacten geen grip meer hebben op ons. Maar die mogelijkheden zijn beperkt.
De transformatie kan vrijwillig of noodgedwongen
Wat kunnen we doen als we ons verenigen? We kunnen eisen van menselijkheid gaan stellen aan het bestuur. We kunnen zelf initiatieven ontplooien. Dat is wat de Stad van Morgen doet.
Met terugwerkende kracht kan misschien juridisch actie worden ondernomen met betrekking tot koophuizen waarbij hypotheken door banken, met steun van de overheid, onder valse voorwendselen zijn verstrekt.
Bij huurhuizen mag een woningbouwcorporatie geen beperkingen opleggen als mensen een evenredige bijdrage kunnen leveren in natura of termijnen.
Overheid mag geen wetten opleggen die eenzijdig materialisme in de hand werken en menselijkheid onconstitutioneel maken.
De solidariteitwet moet op de schop om ruimte te bieden aan nieuwe zorg en zelfredzaamheid alternatieven.
Consumptie contracten mogen geen diensten in rekening brengen die niet zijn geconsumeerd, zeker niet bij contractbreuk onder force majeur.
Leegstand dient beschikbaar te komen voor opvang van mensen en gezinnen die tijd nodig hebben voor bezinning en heroriëntatie van hun eigenwaarde en maatschappelijke bijdragen.
Zelfontplooiingsmogelijkheden dienen geschapen te worden in vrijheid, zonder beperkende blokkades, om tot maatschappelijke vernieuwing te leiden, vooral in tijden van spanning tussen materiële en menselijke belangen. Zelfredzaamheid is een recht dat door de economische afhankelijkheideis wordt ontnomen.
Ook de staat moet zich juridisch en maatschappelijk verantwoorden voor menselijkheid in plaats van alleen democratie (in tijden van materiële hebzucht komt armoede noch menselijkheid democratisch in beeld) of financieel. Dat betekent dat de controle instanties over de overheid (bijv. De ombudsman) juridische instrumenten moet krijgen om impasses of onbalans te doorbreken.
Hier zal de Stad van Morgen zich hard voor maken de komende tijd, gebruik makend van de STIR lus en de bereidheid van instanties om een nieuwe verantwoordelijkheidbalans te creëren tussen consumptie, productiviteit, verantwoordelijkheid en duurzame menselijkheid.
Stad van Morgen 